Κουβεντουλα με… την Ελπιδα aka Pelagie de Paris

Μπονζούρ μον αμι! Γαλλικός αέρας σήμερα στο Crafty, κατευθείαν από Παρίσι λέμεεεε, καθότι έχω κουβεντούλα με μια τρελή τρελή ταλεντάρα! Ουί, ουί, καλά διαβάζεις.

Ζε σουί μανταμ Πελαζι ντε Παρί, ντε κομπινασιόν, ντε κομπινεζόν… ετσετερά ετσετερά… ζαμάν φού!
Να σου συστήσω, με πολύ μεγάλη χαρά, αν δεν την ξέρεις ήδη δηλαδής, την Πελαζί ή αλλιώς Ελπίδα, όπως είναι το  όνομα της ή όπως μου αρέσει να τη λέω εγώ Ελπιδοπελαζί! Το παρατσούκλι της το κόλλησε μια φιλενάδα και πέτυχε διάνα!

Τι να πρωτογράψω τώρα για τη Πελαζί. Ας ξεκινήσω ότι μιλώντας μαζί της το γέλιο δεν είναι δύσκολάκι στο να προκύψει!
Και το χιούμορ σε έναν άνθρωπο είναι κάτι που εκτιμώ απεριόριστα και απολαμβάνω. Είναι χάρισμα το να μπορείς να αντιμετωπίζεις τη ζωή, τα στραβά και τα καλά της, με εύθυμη διάθεση και άκακη δόση σαρκασμού και αυτοσαρκασμού. Μια ικανότητα που δεν την έχουν αναπτυγμένη όλοι. Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα.
Τελειώνοντας την επικοινωνία μας, μου έμεινε η εντύπωση ενός ανθρώπου έξυπνου, σε εγρήγορση, με ενθουσιασμό και μπόλικη θετική ενέργεια.
Κουβάλάει την αυθεντική, γνήσια τρέλα. Την περνάω-καλά-και-γουστάρω-φουλ τρέλα. Όχι την ψωνίζω-από-την-κολεξιον-λευκή-μπλουζίτσα-με-μακρια-μανικάκια τρέλα!
Είναι πολυάσχολη και εξαιρετικά δημιουργική. Ό,τι έμαθε, το έμαθε από μόνη της. Έψαξε να βρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που είχε, μέσα από έρευνα στο ίντερνετ. Απαντήσεις που έκανε μετά πράξη. Με υπομονή και επιμονή. (Και φαντάζομαι μαθαίνοντας πολλά από τα λάθη της.)
Ψάχνοντας και μελετώντας να πετύχει αυτό που είχε στο μυαλό της και αφιερώνοντας χρόνο να κάνει πράξη αυτά που μάθαινε. Γιατί καλή η θεωρία αλλά στην πράξη κολλάμε πολλοί.
(κι εγώ πρώτη σηκώνω το χέρι. Γκίλτι!)
Κι ας λέει ότι είναι αναβλητική και δεν πραγματοποιεί όλες τις ιδέες που βάζει στο μυαλό της. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Η συνείδηση των αδυναμιών μας όμως, το να τις αναγνωρίζουμε και να προσπαθούμε να τις καταπολεμήσουμε, είναι ο μισός δρόμος.
Και όπως θα έχεις ήδη διαπιστώσει, μον αμι, είναι και τρε τρε ταλαντούχα.
Και μου έφτιαξε και λεττερειν με το crafty details! Αμέ! Να δες ομορφιά:

Η Ελπίδα λοιπόν, φίλη μου, έχει βάλει σκοπό να μας μάθει ράψιμο και γράψιμο! Και αν σου φαίνονται 2 φαινομενικά διαφορετικές ασχολίες, ξανασκέψου το. Τις χωρίζει μεν ένα γράμμα, τις ενώνει όμως μια λέξη. Ή και δύο. Ποιες είναι οι λέξεις αυτές; Θα σου τις πει η Ελπίδα παρακάτω!

Λατρεύω το hand lettering ή #λεττερειν (aka το ελληνικό lettering όπως το ονομάζει η Ελπίδα).
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε πολύ πράκτις για ελληνικό λέττερειν, αλλά έχει φροντίσει για αυτό η Πελαζί. Αν σε γοητεύει και εσένα, τρέχα στο eshop της και εκεί θα βρεις σετ για να ξεκινήσεις μαζί με φύλλα εξάσκησης. Ξαναέλα όμως σε περικαλώ, γιατι ξεκινά η κουβεντούλα μας σε λίγο!

Στο site θα βρεις έμπνευση αλλά και θα μάθεις ένα σωρό πράγματα διαβάζοντας πολλά ενδιαφέροντα άρθρα είτε στο blog ή  βλέποντας τα βιντεάκια της Πελαζί στο youtube. Άλλωστε ήταν η πρώτη που ξεκίνησε ελληνικό blog με αυθεντικό περιεχόμενο σχετικά με τη ραπτική και tutorials και όχι αναδημοσιεύσεις από άλλα blogs. Μοιράζει απλόχερα τις γνώσεις της με σένα!
Και βέβαια θα μπορέσεις να αγοράσεις όλα τα απαραίτητα από το eshop για να ξεκινήσεις ράψιμο ή γράψιμο! Αρχάρια ή προχωρημένη στο eshop θα βρεις είδη ραπτικής, κεντήματος και καλλιγραφίας/χαρτικά για τις δημιουργίες σου.

Και αν είσαι τυχερή και πετύχεις κάποιο από τα σεμινάρια που κάνει, μη διστάσεις καθόοοοολου. Πήγαινε! Πολύ σε ζηλεύω να ξέρεις.

Ας ξεκινήσουμε την κουβεντούλα μας:

♥ Πες μας λίγα λόγια για τον εαυτό σου! Με ποιες 3 λέξεις θα τον περιέγραφες;

Μεγάλωσα σε χωριό. Ήρθα στην πόλη στα δεκαοχτώ για να σπουδάσω χημικός μηχανικός. Ζω ακόμα στην πόλη.
Οι τρεις λέξεις (που με δυσκόλεψαν στην αρχή, αλλά τελικά, με λίγη σκέψη, προέκυψαν μάλλον εύκολα) που με χαρακτηρίζουν είναι μάλλον:
Ενθουσιώδης (δεν είναι τόσο ωραίο όσο ακούγεται, μερικές φορές είναι εξουθενωτικό για μένα και ενοχλητικό για τους άλλους), περίεργη (περισσότερο με την έννοια της φιλομάθειας, και λιγότερο με την έννοια της παράξενης, που και τέτοια είμαι, δηλαδή, αλλά όχι πολύ), και πάνω από όλα αναβλητική (ΟΧΙ τελειομανής, χεχε).

♥ Τι σημαίνει δημιουργία για σένα; Πως ξεκίνησες να ράβεις και πότε ξεκίνησε η άλλη αγάπη σου για την καλλιγραφία;

Δημιουργία σημαίνει για μένα πρωτίστως μάθηση. Γι’ αυτό και βαριέμαι δύσκολα. Δημιουργώ πράγματα καλύτερα και με μεγαλύτερη όρεξη όταν είμαι στην αρχή, που ακόμα μαθαίνω. Α, σημαίνει και τριβή (εξάσκηση)!
Ξεκίνησα να ράβω από το πουθενά- ξύπνησα ένα πρωί και είπα θα ξεκινήσω να ράβω.
Δεν υπήρχε κανένας να μου δείξει, έτσι στράφηκα στο αγαπημένο μου διαδίκτυο, και δε με απογοήτευσε. Όλα τα έμαθα μέσω βίντεο και άρθρων.
Βέβαια, το “από το πουθενά”, μια κουβέντα είναι, διότι όλο και κάτι έφτιαχνα μέχρι εκείνη την ώρα με τα χέρια μου. Ήταν κάτι σαν φυσική συνέχεια η ραπτική. Το ίδιο συνέβη και με την καλλιγραφία. Πάντα μου άρεσε να γράφω, πάντα μου άρεσαν τα τετράδια, τα στυλό, οι μαρκαδόροι, και η αρχή της σχολικής χρονιάς γι’ αυτό το λόγο.
Η μυρωδιά από τις σβήστρες (ίσον γόμες στα σαλονικιώτικα) και τις καινούριες τσάντες με ακολουθεί ακόμα και τώρα.

♥ Υπάρχει κάτι που σε χαρακτηρίζει; Κάποια συγκεκριμένη τεχνική, υλικό, ύφος, χρώματα ή κάτι άλλο; Και υπάρχει κάτι που δεν έχεις ποτέ δοκιμάσει σαν τεχνική/υλικό/στυλ;

Ουουουου, υπάρχουν άπειρα πράγματα που δεν έχω δοκιμάσει, από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω, θα νυχτώσουμε/ξημερώσουμε.
Όσον αφορά την τεχνική και το ύφος και γενικά το στυλ μου, δεν είμαι σίγουρη ότι το έχω βρει ακόμα.
Στα ρούχα είναι μάλλον το κλασικό στυλ, με βίντατζ πινελιές και λίγες τσαχπινιές (μία χρωματιστή τσέπη από δω, μία δαντέλα από κει, τέτοια).
Είναι χαρακτηριστικό ότι ρούχα που έφτιαξα πριν 6-7 χρόνια ακόμα τα φοράω με χαρά, δεν τα έχω βαρεθεί καθόλου. Γενικώς, μ’ αρέσει πολύ να παρακολουθώ τα καινούρια πράγματα, αλλά τα υιοθετώ με προσοχή, σύνεση και φειδώ.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάτι σχετικά με το ύφος μου στη γραφή, αλλά και στη ζωή, αυτό θα ήτανε ότι αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι να γκρινιάζω και να αναμεταδίδω οτιδήποτε αρνητικό, ακόμα κι αν είναι για να το κατηγορήσω (γιατί ακόμα και η κατηγορία απέναντι στο αρνητικό, είναι από μόνη της αρνητική-με πιάνεις;).
Γενικώς, το ύφος μου είναι όπως και στην καθημερινότητά μου. Δεν μιλάω αν δεν έχω να πω κάτι θετικό, και μερικές φορές μιλάω με σηκωμένο το φρύδι και στραβό χαμόγελο. Η μαμά μου μικρή με έλεγε Ρωνιώ.

♥ Ποιο ρούχο έφτιαξες για πρώτη φορά; Τι θυμάσαι από αυτή την εμπειρία; Πως αξιολογείς την εξέλιξή σου μέχρι σήμερα;

Το πρώτο ρούχο που έφτιαξα και το φόρεσα ήταν μία φούστα, και θυμάμαι ότι είχα πάρει τηλέφωνο τη μαμά μου χ€σμ€νη από τη χαρά μου, και της είπα, μαμά, έραψα τη φούστα και θα τη φορέσω έξω, αλλά φοβάμαι μην ξηλωθούν οι ραφές και μείνω με το βρακί. Φόρα καθαρό βρακί, είπε η μαμά μου, που δεν πολυσκαμπάζει από αυτά της ραπτικής.
Η εξέλιξή μου μέχρι σήμερα είναι η αναμενόμενη, δεδομένου ότι μιλάμε για μένα. Κάνω ένα ΜΠΑΜ στην αρχή, πέφτω με τα μούτρα, μαθαίνω (και παθαίνω) πολλά πράγματα, και μετά ψιλοβαριέμαι.
Από ένα σημείο και μετά, η εξέλιξη ακολουθεί μία ασύμπτωτη καμπύλη σε μία ευθεία λίγο πιο πάνω από τον άξονα των x. Η περί ης ο λόγος ευθεία αντιπροσωπεύει τις βασικές γνώσεις που πρέπει να έχει μία οικιακή μοδίστρα, για να ράβει όλα της τα ρούχα.
Όχι σπουδαία πράγματα δηλαδή, δεν θα γίνω η Κοκό η Σανέλ, αν με ρωτάς.

♥ Τι σε ώθησε αρχικά να δημιουργήσεις blog αλλά και να προχωρήσεις κατόπιν και πέρα από το blogging? Αντιμετώπισες δυσκολίες μέχρι να καταφέρεις όλα αυτά που είχες στο μυαλό σου;

Όταν ήμουν στη διαδικασία του αρχικού ψαξίματος στο διαδίκτυο (στα πέτρινα χρόνια του 2010) για πληροφορίες σχετικά με τη ραπτική, παρατήρησα ότι όλα τα βιντεάκια, τα άρθρα και τα τουτόριαλς ήταν στα αγγλικά.
Εγώ, γενικώς, δεν έχω πρόβλημα με την αγγλικήν, αλλά μου ήρθε μια φλασιά ότι όλη αυτή τη γνώση που πήρα εγώ, πρέπει να την επιστρέψω κάπως στο (ελληνικό ιντερνετικό) σύμπαν/εκεί έξω.
Έτσι πήρα την απόφαση για το blog, που ήταν το πρώτο blog ραπτικής με πρωτότυπο περιεχόμενο (και όχι με άρθρα που γίνονταν αναδημοσιεύσεις) στα ελληνικά (από ό,τι ξέρω, δηλαδή, γιατί μπορεί και να κάνω λάθος, παρακαλώ οι αναγνώστες ας με διορθώσουν).
Τώρα, αν κάτι πρέπει να ξέρει κάποιος για μένα, είναι ότι δεν έχω τίποτα στο μυαλό μου.
Για την ακρίβεια, έχω τα πάντα στο μυαλό μου, αλλά και δεν έχω και τίποτα, δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Δεν είμαι άνθρωπος της στρατηγικής και των στόχων, δεν έχω αυτό που οι αμερικάνοι λένε hidden agenda (ατζέντα έχω, ένα bullet journal της Rhodia, υπέροχο-τοποθέτηση προϊόντος), είμαι μάλλον άνθρωπος της στιγμής και της ευκαιρίας, την οποία αρπάζω από τα μαλλιά (ζητώ συγγνώμη για το μη πολιτικώς ορθόν του πράγματος, καταδικάζω τη βία σε όλες της τις μορφές, να το πούμε κι αυτό), άμα λάχει και περάσει από δίπλα μου η καημένη.
Όλα έγιναν φυσικά, θεώρησα ότι η φυσική συνέχεια του blog ήταν το site, και η φυσική συνέχεια της καλλιγραφίας ήταν να μπει κι αυτή μέσα στο όλον.
Τις δε δυσκολίες τις αντιμετωπίζω με τη γνωστή επιτυχημένη(;) τακτική: τις βάζω κάτω από το χαλί, μέχρι που να μη μπορούν να κρυφτούν άλλο, οπότε με βαριά καρδιά σε κάαααποια ασχολούμαι μαζί τους, γιατί μαζί με μένα αρχίζουν και πηδικλώνονται (έτσι το λέμε στο χωριό μου, εντάξει;) και οι γύρω μου, και δε λέει. Κρίμας είναι.

♥ Ποιοι είναι οι στόχοι σου, τα επόμενα σχέδια σου ή projects σου; Τα όνειρά σου;

Λοιπόν, εδώ έχω το εξής δίλημμα: Υπάρχει μία λογική, που λέει ότι δεν πρέπει να ξοδεύεις τα όνειρά σου από ‘δώ κι από ‘κει, και υπάρχει και η άλλη λογική που λέει “βγάλ’το εκεί έξω και κάποιος/κάτι θα σ’ ακούσει”.
Σήμερα θα διαλέξω το δεύτερο, θ’ ακούσω τον Κουέλιο-πώς-τον-λένε. Δεν θα σου πω για σχέδια και στόχους (γιατί, αχεμ, είπαμε, δεν έχω), αλλά θα σου πω για ένα όνειρο.
Θέλω να εκδώσω ένα βιβλίο. Όχι, όχι, κάτσε. Δύο βιβλία. Περίμενε. Κάν’τα τρία, και είσαι μέσα. Για αρχή. Ευχαριστώ, σύμπαν (προκαταβολικά).

♥ Ξεχωρίζεις κάποια συγκεκριμένη αγαπημένη σου δημιουργία ; Είτε στη ραπτική ή στο #λεττερειν;

Όχι, δεν ξεχωρίζω καμία. Είναι όλα τους παιδιά μου. Μπάχαχα.
Σοβαρά τώρα, μ’ αρέσουν ελάχιστα από αυτά που φτιάχνω, όλο βρίσκω λάθη. Θα μου πεις, γιατί τα βγάζεις στη φόρα και εκτίθεσαι άμα νομίζεις ότι δεν είναι καλά; Έλα μου ντε. Καλή ερώτηση.
Η απάντηση έρχεται κατευθείαν (μόνη μου μιλάω, μόνη μου απαντάω, το καταλαβαίνεις αυτό, ε;), ως εξής: θεωρώ ότι είναι καλύτερο το να “παραδώσεις” κάτι, έστω και ατελές, από το να προσπαθείς να το τελειοποιήσεις και τελικά να μην το τελειώνεις ποτέ, και να μένει στο μυαλό σου/στο συρτάρι σου, ως εκκρεμότητα και υπενθύμιση ατέλειας της ανθρώπινης φύσης (βαρύ/βαθύ).

♥ Τι θα συμβούλευες κάποια φίλη που θέλει να ασχοληθεί είτε με τη ραπτική ή με την καλλιγραφία; Ποιες είναι οι δυσκολίες για το καθένα;

Τίποτα από τα δύο δεν έχει δυσκολίες. Αλήθεια. Και τα δύο (και, βασικά, όλα στη ζωή, εδώ που τα λέμε, ας μην κρυβόμαστε) θέλουν τρία πράγματα για να γίνουν-(γράφεις; γράφε!): πρώτον, εξάσκηση, δεύτερον, εξάσκηση, και τρίτον, το μάντεψες, εξάσκηση (τα βάζεις και σε μπούλετ πόιντς αν θέλεις, μη σε κρατάω).

♥ Γράψιμο και ράψιμο. Ένα γράμμα τα χωρίζει μόνο;

Ένα γράμμα τα χωρίζει και μια λέξη τα ενώνει: περιέργεια και δημιουργία. Καλά, αυτά είναι δύο λέξεις. Αλλά ταίριαζε, και, επίσης, για να συμβεί το δεύτερο, χρειάζεται το πρώτο, κατά τη γνώμη μου.

♥ Κάνε μια ερώτηση (όποια θες) στον εαυτό σου! Kαι απαντησέ την!

-Πού πάμε;
-Δεν ξέρω, θα σε γελάσω. Μπορεί να λέω και μεγάλες βλακείες.

♥ Αν η έμπνευσή σου ήταν το Crafty Details τι project θα του έφτιαχνες;

Α, ωραία ερώτηση. Χμμμμμμμμμ. Κάτι που θα συνδύαζε και τις δύο (τωρινές) αγάπες μου: θα σου έραβα μία τσάντα tote, και θα έγραφα κάτι επάνω. Δε σου λέω τί, είναι έκπληξη (*κλείνει μάτι).

♥ Που μπορεί κάποιος να σε βρει ή/και να επικοινωνήσει μαζί σου;

Λοιπόν, αν κάποιος πρέπει να ξέρει κάτι για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επικοινωνήσει καλύτερα μαζί μου, μία είναι η λέξη: ΓΡΑΠΤΑ. Προς άπαντα ενδιαφερόμενο πηγαίνει αυτό, να το θυμάσαι.
Αν μπει κανείς στο διαδικτυακό μου τόπο (στο site ντε), pelagie.gr, θα βρει έεεεενα σωρό τρόπους για να επικοινωνήσει μαζί μου: τί φέισμπουκ, τί ίνσταγκραμ, τί γιουτούμπ, όλα τά’χει ο μπαξές (εγώ). Και συμφέρει.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ για την ώρα που μου διέθεσες, ήταν πολύ ωραίες οι ερωτήσεις σου, πέρασα τέλεια!

Website: www.pelagie.gr

Facebook
Instagram
Pinterest
Youtube

Εγώ ευχαριστώ Ελπιδοπελαζί για την κουβεντούλα μας! Λάτρεψα την απάντηση της μαμάς όταν της είπες για τους ενδοιασμούς σου όταν θα φόραγες την πρώτη φούστα που έραψες! Τη λάτρεψα λέμε. Μέσα σε αυτή την απάντηση κρύβεται η σοφία του “μη μασάς, υπάρχει κι άλλος τρόπος” προσαρμόσου, σαν να λέμε!

Kαι λάτρεψα και το crafty details λεττερειν!Λοοοβ!

Αν σου αρέσουν τα posts του Crafty Details φίλη μου, κάνε share, σπρέντ δε λοβ και ακολούθησε με  στα social για να μην χάνεις όλες τις ενημερώσεις και τα νέα δωρεάν printables που μοιράζομαι μαζί σου!
Και αν θέλεις να λαμβάνεις στο inbox σου την craftoενημέρωση + να αποκτήσεις πρόσβαση στα exclusive printables, σε περιμένω στην παρέα του Crafty Club!
Mην ξεχνάς, ότι  μπορείς να γίνεις λαμπρό craftoαστέρι και να μοιραστείς το δικό σου άρθρο.

Και όπως πάντα θα χαρώ να δω τι φτιάχνεις με τα εκτυπώσιμα που σου σχεδιάζω

@hellocraftydetails
#craftyprintables
#hellocraftydetails

Facebook | Instagram | Pinterest